Via de Bankbabbel houden we je op de hoogte over het reilen en zeilen in de bankenwereld. We prikken door de groene praatjes, brengen de dubieuze deals boven water en vieren de kleine én grote overwinningen.
De politieke leiders van ons land stonden op 1 september voor een lastige keuze:
a) mee onderhandelen over een standpunt rond Gaza, of
b) applaudisseren voor de Vlaamse industrie op het VOKA-congres.
Bart De Wever koos voor het échte leed in de wereld: "Ik ben liever met de noodkreten van de industrie bezig dan met Gaza", stond trots op de papieren voorpagina van De Tijd.
Klinkt logisch. Want als iemand het zwaar heeft, dan zijn het wel de petrochemische multinationals. De voorbije maanden vulden CEO’s het nieuws met noodsignalen over hoe de sector op het punt staat te verdwijnen. Gelukkig is er FairFin om dit soort één-tweetjes tussen de politiek en de industrie in vraag te stellen. Ons nieuwe rapport zet de crisis van de Vlaamse petrochemie even in perspectief: winst en omzet van de Vlaamse petrochemie zijn sinds 2019 gewoon stabiel gebleven.
Niet dat de Vlaamse industrie onbelangrijk is - jobs, economie, noem maar op - maar de vraag is: welke industrie willen we blijven steunen?
Minister Jo Brouns wist het wel. Bij de opening van Indavers nieuwe recyclagefabriek klonk het: “Europa moet kiezen voor strategische onafhankelijkheid. (...) Dit betekent ook dat Europa moet voorzien in eigen grondstoffen. De circulaire economie is daar het antwoord op."
Mooie speech. Alleen zijn het uiteindelijk de fossiele industrieën die miljoenen aan subsidies krijgen, terwijl de circulaire sector het met applaus en lintjes doorknippen moet doen. Zo stroomde er vorig jaar 270 miljoen euro Vlaams belastinggeld naar grote vervuilers. ExxonMobil kreeg er alleen al 15 miljoen van, toevallig exact het bedrag dat tegelijk werd bespaard op ontwikkelingssamenwerking. “Op de industrie ga ik nooit besparen,” klonk het na de septemberverklaring bij minister Diependaele. Op solidariteit daarentegen…
Vorig jaar stroomde er maar liefst 270 miljoen euro Vlaams belastingsgeld naar grote vervuilers
Ondertussen kostte extreem weer de Europese economie vorige zomer 43 miljard euro en riskeert België volgens recent onderzoek jaarlijks minstens 4 miljard euro aan klimaatschade te moeten ophoesten. Maar goed, eerst de begroting in evenwicht krijgen. Dat we dat evenwicht binnenkort weer uit balans zullen brengen, is een probleem voor volgende generaties. Prioriteiten stellen, noemt men dat.
En onze staatsbank? Belfius droomt groot. Niet van klimaatambitie of mensenrechten, maar van een nieuwe doelgroep: de rijken. De bank wil KBC voorbijsteken in private banking. Ironisch, want Belfius is nog altijd grotendeels in handen van de Belgische overheid, en dus van u en mij. Ze zou perfect het voortouw kunnen nemen in financiering van projecten die de samenleving vooruithelpen. Maar terwijl de overheid nadenkt over verkoop, glipt de kans weg om Belfius te gebruiken als publieke bank die investeert in mens en klimaat.
Belfius droomt groot. Niet van klimaatambitie of mensenrechten, maar van een nieuwe doelgroep: de rijken.
Gelukkig is er Febelfin, de federatie van de financiële sector, die de gewone man begrijpt. Hun nieuwe campagne heet: “Investeer in je toekomst, niet in een fontein.” Ze waarschuwen tegen het gevaar van... muntjes in fonteinen gooien. Met een echte fontein en levende standbeelden op De Brouckèreplein wilde Febelfin tonen dat je beter niet zomaar met geld smijt, maar verstandig investeert. Eindelijk iemand die durft te zeggen wat wij al die tijd dachten: vergeet grootbanken; het echte financiële onrecht speelt zich af tussen de toeristen aan de Trevifontein.
Intussen in de echte wereld: BNP Paribas wordt in de VS aangeklaagd voor haar rol bij het financieren van de genocide in Darfur. De bank riskeert tot 10 miljard dollar te moeten ophoesten. Andere bankdirecteurs mogen dan met genoegen naar de plotselinge koersdaling van BNP kijken, maar ook zij hebben te vrezen. Experts zien deze veroordeling namelijk als een precedent voor alle banken die mensenrechtenschendingen financieren. Even slikken: die booming wapenportfolio’s brengen nu misschien plots grote verliezen.
BNP Paribas verdedigde haar rol bij de genocide in Soedan met het argument dat het regime het zonder hen ook wel had gedaan
BNP verdedigt zich met een argument waar de openbare aanklager vermoedelijk nog steeds niet goed van is: “Ze hadden het anders ook wel gedaan.” Benieuwd of de bank deze dooddoener volgende maand opnieuw zal gebruiken wanneer we samen met 11.11.11 en andere ngo’s ons nieuwe Don’t Buy Into Occupation-rapport publiceren over investeringen van banken in bezetting en genocide in Palestina.
Want daar kan u op vertrouwen: bij FairFin houden we onze prioriteiten strak op het echte leed in de wereld.
